بررسی اثر داروی آرتمیزینین بر پروماستیگوت و آماستیگوت‏های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

هدف: لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها از جمله ایران است بنابراین نیاز به داروهای جدید، قابل دسترس و با عوارض کم کاملاً احساس می‏شود. به همین منظور در پژوهش حاضر تأثیر داروی آرتمیزینین بر رشد انگل لیشمانیا ماژور و مکانیسم مرگ برنامه‏ریزی شده سلولی ناشی از آن بر پروماستیگوت‏ها و آماستیگوت‏های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش‏ها: محلول استوک آرتمیزینین به‏صورت تازه با غلظت‏های مختلف دارو تهیه شد و ic50 دارو به‏دست آمد. برای به‏دست آوردن اثر سمیت سلولی داروی آرتمیزینین روی انگل از روش mtt استفاده شد. از غلظت‏های مختلف داروی آرتمیزینین برای بررسی القای مرگ برنامه‏ریزی شده سلولی به روش فلوسایتومری روی پروماستیگوت‏های لیشمانیا ماژور استفاده شد. نتایج: ic50 داروی آرتمیزینین 25 میکروگرم در میلی‏لیتر به‏دست آمد. در غلظت 100 میکروگرم در میلی‏لیتر بیشترین درصد سلول‏ها (16/68) و در غلظت 10 میکروگرم در میلی‏لیتر کمترین درصد سلول‏ها دچار مرگ برنامه‏ریزی شده (78/12) شدند و در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. میزان سمیت دارو روی پروماستیگوت‏های لیشمانیا ماژور با افزایش غلظت دارو افزایش یافت. نتیجه‏گیری: در این بررسی مشخص شد داروی آرتمیزینین اثر سمیت کمی بر ماکروفاژ دارد. با توجه به نتایج بررسی فلوسایتومتری و روش mtt، می‏توان داروی آرتمیزینین را به‏عنوان یک داروی مناسب ضد لیشمانیایی برای انجام مطالعه در شرایط درون تنی پیشنهاد کرد.